ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝ

Την τελευταία μέρα του 2016, το δικαστικό σώμα αποχαιρέτησε τον επίτιμο αρεοπαγίτη Αλέξανδρο Κασιώλα, από τα Μεγάλα Καλύβια Τρικάλων, που έφυγε αιφνίδια από την καρδιά του.

Τον Αλέκο τον γνώρισα στο πανεπιστήμιο, στη Νομική Σχολή, ως φιλομαθή και άριστο συμφοιτητή. Δημοκρατικός, διερευνητικός, ανιδιοτελής, φιλικός χαρακτήρας, ανήσυχο πνεύμα. Μετά τον συνάντησα ξανά, όταν και οι δυο ενταχθήκαμε στο δικαστικό σώμα, διαπνεόμενοι από την επιθυμία να υπηρετήσουμε την ιδέα της Δικαιοσύνης. Μαζί γίναμε πρωτοδίκες, εφέτες και μαζί μπήκαμε στον Άρειο Πάγο. Στα τελευταία χρόνια της δικαστικής μας σταδιοδρομίας, είχα την τύχη να μοιράζομαι το γραφείο, στον Άρειο Πάγο, με τον Αλέκο. Και μαζί αδικηθήκαμε όταν το δικαστικό καθεστώς της εποχής εκείνης (2005- 2006) έκρινε ότι δεν πρέπει να προαχθούμε. Προς τούτο, προφανώς για να εξυπηρετήσει συμφέροντα και να κάνει ρουσφέτια, μείωσε με νόμο (που αργότερα καταργήθηκε) τα προσόντα των αντιπροέδρων σε δυο χρόνια αρεοπαγιτικής θητείας, από τρία που ίσχυαν, και παρέλειψε εμάς που είχαμε διπλασία και τριπλάσια θητεία Αρεοπαγίτη, από κάποιους προαχθέντες. Στη συνείδηση όμως του κόσμου, εμείς γίναμε αντιπρόεδροι, εμείς προαχθήκαμε και εμείς πρώτοι, για πρώτη φορά, παραιτηθήκαμε, μη συμβιβασθέντες με την αδικία που μας έγινε.

Στη δικαστική μας σταδιοδρομία, είχα την τύχη να έχω το προβάδισμα της αρχαιότητας. Στο θάνατο όμως ο Αλέκος μου πήρε αυτό το προβάδισμα.

Καλή αντάμωση αγαπητέ φίλε, συμφοιτητή και συνάδελφε
Ιωάννης Βερέτσος
Αρεοπαγίτης Ε.Τ.