Aνταποκρινόμενος σε πρόσκληση του Προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου της Αθήνας Βασίλη Αλεξανδρή, ο Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Νίκος Παρασκευόπουλος, επισκέφθηκε τα γραφεία του Δ.Σ.Α και είχε συνάντηση-συζήτηση με τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου, για όλα τα κρισιμα προβλήματα Δικηγόρων και Δικαιοσύνης.

Το ζήτημα της διεκδίκησης των γερμανικών επανορθώσεων (εσφαλμένα κάποιοι αναφέρονται σε «αποζημιώσεις») για τις θηριωδίες που διέπραξαν τα γερμανικά στρατεύματα κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ελλάδα και τους Έλληνες, όσο και η διεκδίκηση του κατοχικού αναγκαστικού δανείου τίθενται εναργώς τελευταία στο δημόσιο λόγο. Μάλιστα, πρόσφατα αποκαλύφθηκε σε δημοσιεύματα εφημερίδων και σε εκπομπές πως, βάσει της απόρρητης έκθεσης του Γ.Λ.Κ., οι αξιώσεις της Ελλάδας για το κατοχικό δάνειο ανέρχονται στο ύψος των 11 δισεκατομμυρίων ευρώ περίπου, ενώ οι αντίστοιχες για τις επανορθώσεις, βάσει της ίδιας έκθεσης, φημολογείται πως αθροίζονται στο δυσθεώρητο ποσό των 300 δισεκατομμυρίων ευρώ, περίπου. Πέραν όμως των προφανών οικονομικών ωφελειών που η διεκδίκηση και η τυχόν -έστω μερική- καταβολή των ποσών αυτών θα είχε για τη λαβωμένη από την κρίση ελληνική οικονομία, η διεκδίκηση ως πράξη αποτελεί ζήτημα με κεφαλαιώδη αξία για το σύνολο του Ελληνικού λαού. Αποτελεί πρωτίστως μια επιτακτική απαίτηση ηθικής αποκατάστασης της ιστορικής και αναντίρρητης αλήθειας των αγώνων και των κτηνωδιών που οι Έλληνες υπέστησαν κατά την κατοχή, αλλά και ένα πάγιο αίτημα για απόδοση δικαιοσύνης για τα σοβαρότερα και επαχθέστερα εγκλήματα που άνθρωποι έχουν διαπράξει κατά ανθρώπων, των οποίων ο βαθμός της έντασης και της έκτασης είναι τέτοιος που οι εύγλωττες καταγραφές τους στα ιστορικά βιβλία ή οι πανηγυρικές δημόσιες δηλώσεις «συγνώμης» δεν αρκούν για να εξιλεώσουν το Γερμανικό κράτος, το οποίο ως διάδοχος του Γ’ ράιχ, ακόμη φέρει αναμφίβολα, κατά τους κανόνες του διεθνούς δικαίου, το βάρος των πράξεων του τελευταίου και τη νομική ευθύνη για την επανόρθωσή τους. Γιατί, όπως λέει και ο σοφός λαός μας, «με τη συγνώμη χάθηκε το φιλότιμο», ή, όπως και εμείς οι νομικοί διδασκόμαστε, η μετάνοια πρέπει να είναι «έμπρακτη», να εκδηλώνεται δηλαδή με πράξεις και όχι με λόγια.